Көрінбес түрім де ерен, үнім де ерен,
Жүректің жарқылынан жырымды өрем.
Желінен желтоқсанның жаурап біткен,
Жалқы өскен жапырақтың күйін көрем.
 
Білемін желтоқсанда ызғар барын,
Білемін ар-айдында мұз қалғанын.
Есімде бір оқиға шындық іздеп,
Алдына ақиқаттың жүз барғаным.
 
Ойласам сол күндерді мұздар қаным,
Сөндірді талай боздақ ізгі арманын.
Тілейді елім менің ежелгідей,
Соңында намыс қуар ұл қалғанын.
 
Желтоқсан жылуы жоқ мұңдар айым,
Басқа емес, сырлы жебе жырды алайын.
Уақыт көрік тектес жалын шашқан,
Шалғыдай шауып түсер шыңдалайын.
 
Көрінбес түрім де ерен, үнім де ерен,
Кей жұртқа жақпай жүрмін бүгінде мен.
...Жапырақ емеспін мен дірілдеген,
Қызулы қарағанмын дүрілдеген.