– Қуыр-қуыр, қуыршақ,
Шаршадың ба күн ұзын?
Шашың әйбат тұлымшақ,
Бұрым болды бір ұзын.
Бесігіңе бөлейін,
Әлдиімді айтайын.
Айға сені теңейін,
Күнге теңеп байқайын, –
Осылай деп Құралай,
Тербетеді бесікті.
Біраздан соң, бұ қалай?
Өзі де ұйықтап кетіпті.